Pagina 3 van 3

Re: Huilen van baby's en jonge kinderen ('Liedloff vs Solthe

Geplaatst: 27 jan 2016 21:03
door homyndrik
nu snap ik waarom mijn verhaal over omgaan met huilen bij dl zo'n reactie uitgelokt had in een andere draadje ))

ik wist tot voor een week geleden niets van beiden (Liedloff of Solther), heb me intussen bijgeschoold op internet, hun boeken heb ik nog niet gelezen. wat mij erg geholpen had zijn andere twee boeken: ten eerste, 'Mijn baby is ontroostbaar' (http://www.witsand.be/mijn-baby-is-ontroostbaar.html), we zijn destijds naar een therapeut geweest die meegewerkt had met de auteurs van dit boek. Daar kijken ze vooral naar prenatale trauma's en bieden ze een andere kijk op communicatiemanieren van de baby's. Er was nooit sprake van je kind vast te houden tot het begint te huilen. Wel kijken ze heel aandachtig naar hoe het kind beweegt, wat het wil zeggen, en er wordt veel gepraat op een normale manier over de gebeurtenissen van voor en tijdens de geboorte. en dan zag ik mijn dochter echt wel meeluisteren en meevertellen, het was heel intens.
ten tweede, 'De onschuldige gevangene' van Ingeborg Bosch, waar ze bijvoorbeeld aanhaalt dat het niet kunnen omgaan met huilen van baby's een oorzaak in je eigen ontwikkeling heeft. haar boeken zijn loodzwaar, maar weerspiegelen volgens mij de harde realiteit. ze werkt verder op de materie van Alice Miller. daar heb ik uit geleerd dat het feit dat ik dl's huilen niet kan verdragen is te danken aan de gebeurtenissen in mijn kindertijd en het klopt ook. ik weet niet of mijn ouders aan slaaptraining gedaan hebben, wel werd ik als baby van jonger dan een jaar elke dag voor een aantal uren alleen gelaten, omdat mijn moeder al moest gaan werken en mijn vader nog van zijn werk niet terug was (mijn vader kennende, weet ik ook dat hij zich niet haastte en gerust voor een pintje bij een stamcafé kon pauzeren onderweg). voor mij helpt het weten van de oorzaak het probleem te relativeren, nu raak ik niet meer overstuur als dl zonder zichtbare reden huilt, omdat ik weet dat het een reactie op het verleden is en in het nu niet meer klopt.

en ja, je probeert alles wat maar mogelijk is: borst, draagdoek, schommelen, praten, liedje zingen (en bij mijn oudste zoon werkte alles foutloos), maar soms werkt bij dl niets. zoals vanavond, na een rustige doodgewone dag thuis, zonder enige aanleiding, begon ze 's avonds te schreeuwen en wou ineens niets meer, niet drinken, niet wiegen, geen boekje lezen, uiteindelijk ben ik met haar in het groot bed gekropen en lagen we daar, zij is aan het roepen en kronkelen, ik haar over haar rugje aan het strelen of over haar hoofdje, zo'n half uur lang. en dan kroop ze op mij en viel ze als een brok in slaap. en als je weet dat ze fysiek volledig in orde is, ze kan bij wijze van spreken nu een carrière in de ruimtevaart beginnen, dan blijft er niet veel over dan dat huilen aanvaarden en er voor haar zijn.

Re: Huilen van baby's en jonge kinderen ('Liedloff vs Solthe

Geplaatst: 28 jan 2016 09:12
door Lonne84
Homyndrik, wat een heftig verhaal dat je vertelt over je eigen kindertijd! Kan me voorstellen dat dat z'n weerslag heeft. Wat je zegt over de avond met je dochter klinkt voor mij alleen maar heel mooi, je blijft er voor haar.


Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk

Re: Huilen van baby's en jonge kinderen ('Liedloff vs Solthe

Geplaatst: 28 jan 2016 09:52
door Lindar76
Wss! Wat een verhaal, dit moet zeker invloed hebben gehad op je stress systeem. Dat nu heftiger zal reageren dan waar de situatie om vraagt, en ook lastiger Tot rust komt. Wat mooi dat je het kan plaatsen, zo doorbreek je het doorgeven van de pijn [knuffel]

Re: Huilen van baby's en jonge kinderen ('Liedloff vs Solthe

Geplaatst: 28 jan 2016 09:54
door Violette
evaa schreef:Aan de borst vind ik een lastige. Bij mij lukte de borstvoeding om de een of andere reden helaas niet. Ik heb een half jaar lang fulltime gekolft en toen was de produktie zo teruggelopen dat ik gestopt ben. Ik zou zeggen van niet, troosteten is troosteten. Maar aan de borst is toch wel wat anders dan "gewoon eten", het is ook nabijheid. Speelt ook mee dat het me echt heerlijk lijkt mijn kindje aan de borst te troosten, maar dat is niet echt een verantwoord argument :)
Troosteten niet hetzelfde als aan de borst drinken. Volgens Gonneke van Eurolac (lactatiekundige die ik hoog heb zitten), is de 'voedings'-functie als bij(!!!)-effect ontwikkeld in de evolutie. De primaire functie van borstvoeding is bescherming (tegen ziekteverwekkers). Daarna komen pas voeding, geborgenheid, troost, nabijheid (niet noodzakelijk in die volgorde). De primaire functie van borstvoeding kan tot nog toe ook nog niet vervangen worden, aan de behoeften voeden en troosten kun je op andere manieren tegemoet komen.
hmje schreef:Klopt, ze raken ook onderprikkeld. Liedloff zag onder andere dat babys in de indianenstam niet werden neergezet tot ze zelf aangaven daar klaar voor te zijn. Maar kinderen in die stam gaven voornamelijk zelf aan wat ze nodig hadden en wanneer. Werden getroost als ze naar de volwassene toekwamen voor troost (evenals volwassenen) en waren altijd welkom. Het verschil met hoe ik het zelf ervaar daarin is dat ik constant het gevoel heb te moeten sturen, pushen, overzicht te hebben, alles voor te zijn en van tevoren te weten. Hoe? Oei ik groei en andere boekwn. Maar het idee dat kinderen zelf aangeven wat ze nodig hebben en daarvoor zich melden bij mij, vind ik een mooi punt. En hoe bereik ik zoiets nu nog, terwijl ik tot nu andersom heb opgevoed?
Ik vind oei ik groei ook heel stom [grin] . De baby wordt in dat boek en de bijbehorende website zo negatief benaderd: lastig, vervelend, slecht gehumeurd, donderwolkjes en heel af en toe een zonnetje. Op schema nog wel. [flauwte]
Ik heb m'n de website van oei ik groei in de eerste weken wel bezocht, ik was op zoek naar informatie. Volgens mij (dat klinkt misschien flauw), maar is het omkeren van 'jij stuurt' naar 'kind geeft aan' niet persé super-ingewikkeld. Het vergt wel oefening, denk ik. En in sommige dingen blijf je sturen, zeker als ze wat ouder zijn (kind kan 100x aangeven dat hij abaoluut nog toe is aan nog 3 filmpjes op de ipad, jij stuurt toch op buitenspelen). Als je kijkt naar 'leren lopen', dat is iets waar de meeste mensen hun kind in de lead laten. Je wacht dus af. Dat doe je denk ik dan ook met andere dingen? Je biedt wellicht aan, maar soms heb je geen flauw idee en doet je kind opeens iets zelf? Zoals mijn dreumes/bijna peuter die van de week opeens zelfstandig een rijstwafel uit de kast had gepakt, uit de verpakking had gehaald en halverwege was met eten in de woonkamer, voordat ik er erg in had. Blijkbaar had ze honger en blijkbaar wist ze ook hoe ze dat moest oplossen? Daar ga ik dan niet mee zitten. Tegelijkertijd stuur ik natuurlijk wel in het aanbod en bied ik haar op momenten dat ik eet ook eten aan. Of bedoel je dit helemaal niet?

Re: Huilen van baby's en jonge kinderen ('Liedloff vs Solthe

Geplaatst: 28 jan 2016 16:12
door homyndrik
Lonne84 schreef:Homyndrik, wat een heftig verhaal dat je vertelt over je eigen kindertijd! Kan me voorstellen dat dat z'n weerslag heeft. Wat je zegt over de avond met je dochter klinkt voor mij alleen maar heel mooi, je blijft er voor haar.


Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk
wel, in Sovjet Unie, zo'n begin jaren tachtig, lag niemand wakker van de vraagstukken over de opvoeding van de kinderen. in de dorpen ging het iets beter, maar in de steden... het was doodnormaal je baby alleen te laten als je geen opvang had, want je moest aan de kost komen. ik heb veel nare herinneringen, eigen herinneringen zijn vooral van de kleutertijd, wanneer ik 5 dagen per week op internaat bleef en daar, als je toevallig in je broek plaste, werd je tot de volgende dag in de kast opgesloten. ik herinner me ook dit aan mijn moeder vertellen en hoe ze me niet wilde geloven, dacht dat het mijn verbeelding is: zoiets kan toch niet! en ik weet ongeveer waarom ze niet wou geloven: ze had geen keuze, ze had op dat moment geen werk en op internaat (die gratis was) kreeg ik op zijn minst wel te eten.
veel van die dingen heb ik intussen gelukkig kunnen verwerken en plaats geven en ik ben mijn moeder nog altijd dankbaar dat ze altijd het beste voor me wou, maar ook vooral dat ik nu weet dat ik op die manier mijn kinderen niet wil laten opgroeien. ik kan ook wel lastig zijn op het systeem hier, dat de zwangerschapsverlof zo kort is, dat je op je inkomen enorm moet boeten als je je tijd voor kinderen wil vrijmaken, en dan denk ik aan hoe moeilijk mijn moeder het had en het leven wordt ineens anders )))

Re: Huilen van baby's en jonge kinderen ('Liedloff vs Solthe

Geplaatst: 28 jan 2016 16:13
door homyndrik
Lindar76 schreef: zo doorbreek je het doorgeven van de pijn [knuffel]
ja, dat is voor mij ook de belangrijkste conclusie. spijtig genoeg - voor je het weet doe je hetzelfde als je ouders, ongelooflijk hoe snel het gaat terwijl je als tiener overtuigd bent dat je nooit als je ma of pa wil worden ))